W odpowiedzi na potrzeby rozwijającego się sektora turystycznego, rząd prowincji Bozen przeznaczył 10 milionów euro na budowę trzech nowych schronisk i renowację pozostałych 22.

W 2013 roku konkurs, wśród ośmiu zaproszonych biur architektonicznych z regionu, wygrała pracownia projektowa Stifter+Bachmann. Początkowo koncepcja architektów podzieliła opinię publiczną, ale już rok później mogli rozpocząć prace nad projektem wykonawczym. Budowa rozpoczęła się w czerwcu 2016 r. i była intensywnie kontynuowana podczas krótkiego alpejskiego lata, do października 2017 r.

W czerwcu 2018 roku nowe schronisko górskie Sasso Nero otworzyło swoje podwoje, wywołując poruszenie w środowisku architektów i konstruktorów, jak i wśród oszołomionych turystów.

Na parterze znajduje się kuchnia i duża jadalnia z trzema dużymi oknami, które stolarz wykonał tak, aby pasowały do zamontowanych obok nich produktów VELUX. Wyglądają jak trzy odrębne malowidła – kamiennego muru, płaskowyżu na północy i sąsiedniego szczytu.

Rozumienie okien jako obrazów doprowadziło do bardzo świadomego ich rozmieszczenia.

Sypialnie na pierwszym i drugim piętrze, każda z jednym malarskim oknem, są wyposażone w łóżka piętrowe. Na poddaszu znajduje się jedno duże pomieszczenie z rzędem materacy na podłodze.

Konstrukcja, podłogi jak i sufity, wykonane są z płyt z drewna klejonego krzyżowo – CLT. A wnętrze, łącznie z meblami, w całości z nieobrobionego drewna świerkowego.
Architekci połączyli swoją wiedzę z doświadczeniem kierownika poprzedniego schroniska. Jego wkład zaowocował przestronnym wejściem z szatnią, które pozwala alpinistom ściągnąć swój sprzęt w środku.

Na parterze znajduje się kuchnia oraz duża część dzienna i jadalna. Wysokie na 2 metry okna wpuszczają światło słoneczne w głąb pomieszczenia.

Łazienki, suszarnie i pomieszczenia gospodarcze znajdują się na dwóch poziomach poniżej wejścia, podczas gdy sypialne na dwóch piętrach powyżej, z których rozpościera się widok na otaczające szczyty. Okna dachowe otaczają budynek, zapewniając każdej sypialni światło dzienne i wentylację. W każdym pomieszczeniu jest od dwóch do pięciu łóżek piętrowych.

Gdy projekt został zaprezentowany, część opinii publicznej była zszokowana formą i zarzucała architektom zerwanie z tradycją. W Południowym Tyrolu nie ma jednak tradycji budownictwa alpejskiego. Pierwsze schroniska górskie zostały wzniesione pod koniec XIX wieku przez niemieckie kluby alpinistyczne i były kopią miejskich domów mieszczańskich - tyle że zbudowanych z lokalnie pozyskiwanego kamienia. Architekci nie próbowali więc wymyślać nowego typu budownictwa, ani szczególnej estetyki. Wiele spektakularnych cech przestrzennych schroniska, m.in. 180-stopniowa panorama i rozmieszczenie okien, było wynikiem precyzyjnego osadzenia w krajobrazie.